Około 2400 lat temu Platon nakreśla szkic struktury DNA

Platon i DNA

Chyba lepiej nie da się zacząć tego tekstu od popularnego internetowego zwrotu:

KURŁA KIEDYŚ TO BYŁO

Jeden z największych filozofów ludzkości (jak nie największy) przynajmniej dla "białej cywilizacji" jakieś dwa millenia i pół temu, główkując sobie i wyciągając odpowiednie wnioski doszedł do niebywałej konkluzji, a mianowicie nakreślił strukturę kwasu deoksyrybonukleinowego czyli DNA. To co rzekomo zostało oficjalnie "odkryte" w 1953 przez James Watson i Francis Crick i nagrodzone nagrodą Nobla, było naszkicowane przez starożytnego mędrca z Grecji i to bez mikroskopów, czy urządzeń technicznych, tylko przez sam rozum!

Podwójna helisa - Źródło zdjęcia

Podwójna helisa

Fragment tekstu (Timaios VIII 36 C): 

"Cały ten układ rozciął wzdłuż przez środek i środek jednej taśmy spoił ze środkiem drugiej na kształt litery X, zgiął je w koło, spoił końce każdej i spoił obie ze sobą po przeciwnej stronie ich skrzyżowania, i nadał im ruch obrotowy jednostajny."

Niesamowite... aż na usta same cisnął się kolejne słowa z filozofii greckiej, że nie ma czegoś takiego jak nauczanie, tylko jest przypominanie. Po 2400 latach nasz gatunek ludzki potwierdził tylko jego tezę, która okazała się prawdą.

Cały fragment tekstu:

Timaios VIII 36 BCD

Potem powypełniał dwukrotnie i trzykrotne ostępy, odcinając jeszcze stamtąd części i kładąc je w środek pomiędzy te. Tak że w każdym odstępie są dwie średnie; jedna tą samą cząstką wychodzi poza same końce i one wychodzą poza nią, a druga o tyle samo według liczby wychodzi poza, o ile sama jest przewyższana. W poprzednich odstępach potworzyły się z tych połączeń odstępy po półtora, po jeden i jedna trzecia i jeden i jedna ósma, więc wypełnił wszystkie odstępy po jednostce i jednej trzeciej odstępem po jednostce i jednej ósmej, zostawiając cząstkę każdego z nich, a liczba cząstki takiego odstępu pozostawionego w stosunku do liczby odstępu, mającego granice, jak dwieście pięćdziesiąt sześć do dwieście czterdzieści trzy. I tak wyczerpał całą mieszaninę, z której to powycinał.

Cały ten układ rozciął wzdłuż przez środek i środek jednej taśmy spoił ze środkiem drugiej na kształt litery X, zgiął je w koło, spoił końce każdej i spoił obie ze sobą po przeciwnej stronie ich skrzyżowania, i nadał im ruch obrotowy jednostajny.Jedną obręcz umieścił na zewnątrz, a drugą na wewnątrz. Nacechował ruch zewnętrzny naturą tożsamości, a ruch wewnętrzny naturą tego drugiego. Ruch nacechowany tożsamością obwiódł po boku na prawo, a ten drugi ruch po średnicy na lewo.

Nadał siłę obiegowi nacechowanemu tożsamością i podobieństwem. Bo tylko jemu jednemu pozwolił, żeby był nierozszczepiony, a ten ruch wewnętrzny rozszczepił na sześć części i utworzył siedem pół nierównych wedle każdego odstępu podwójnego i potrójnego.
Jednych i drugich odstępów było po trzy. Kazał, żeby się koła obracały przeciwko sobie, a co do szybkości, to trzy z nich mają szybkość podobną, a cztery różnią się nią pomiędzy sobą i z trzema tamtymi, ale poruszają się niemrawo.

*Tekst pochodzi z książki:

Platon Dialogi

W przekładach Władysława Witwickiego.
Wybrał, tekst przejrzał, przemową i objaśnieniami opatrzył Andrzej Lam.

ISBN 83-85921-14-1
Unia Wydawnicza "Verum"
Warszawa 1993

Należy teraz zadać pytanie:

Czy Platon dostanie pośmiertnie nagrodę Nobla?