"Nie Da Się Żyć"

Proza Poetycka

Nie Da Się Żyć 

Na wojnie nie ma wakacji,

Bo żyjcie to wojna,

Lecz pamiętaj - Tej wojny nigdy nie wygrasz.

Pamięć zostanie jedynie o bohaterach i wydarzeniach.

Nie tchórzach i zerach.

By nim zostać.

Musisz poświęcić całe swoje życie.

By w heroicznej walce osiągnąć swój główny cel.

Własną śmierć.

Umrzeć i przegrać wojnę i wszystko co było niby na pokaz warte.

Nie dla wygody, spokoju, bezpieczeństwa - wyjałowionego życia.

Tylko dla samej próby - podjęcia walki.

Bo po to jest prawdziwe życie.

Czego byś nie robił w życiu umrzesz i tak.

Odejdziesz, z poczuciem dumy - że tak po prostu próbowałeś, że stawiałeś opór.

Chodź tak zakończenie znałeś, już od samego początku.

Jednak mniej to na uwadze, że tylko i wyłączenie, za życia - MASZ WYBÓR.

Dalej nic nie ma, nie było i nie będzie - to koniec.

Tak naprawdę nie masz, nic do stracenia, co jest coś niby warte.

Ani to miłość - która bywa ślepa i bolesna.

Ani to złudne marzenia - które się nie spełniają.

Bo właśnie po to one są - by móc marzyć, by spełniło się coś.

Co nigdy się nie wydarzy.

Inni się bali, że im się nie uda - Mieli tu rację.

Że coś stracą - i tak to stracą, a nawet i więcej.

Zależało im na czasie.

By móc jak najdłużej - według nich podobno żyć.

A oni mieli nie żyli, choć, nie byli martwi za życia.

Bo tak wygodniej , bo tak bezpieczniej.

Bo nie trzeba ryzykować, lękać się, czuć strachu.

Bo trud wymaga wysiłku, bo może się nie udać.

Ty zatem odejdziesz spokojny, z poczuciem dumy.

Z poczuciem własnej wartości.

Że pomimo porażki, czujesz się jak wygrany.

Czujesz, że żyjełeś - ŻE BYŁO WARTO.

Oni zaś zamknął oczy z najgorszym smakiem na sercu.

Że tak naprawdę, już za życia nie żyli - że już wcześniej umarli.

I NIE COFNĄŁ TEGO JUŻ NIGDY

PO PROSTU TAK SIĘ NIE DA...

... NIE DA SIĘ ŻYĆ!

Autor 

Ardnas - 21.VII.2019